Anadolu'dan öğretmen hikayeleri

Türkiye'nin dört bir yanında görev yapan öğretmenler, derste anlattıklarının yanı sıra fedakarlıkları, yaşantıları ve mesleklerine bağlılıklarıyla da öğrencilere ve topluma yol gösteriyor

Öğrencileri için her sabah sobayı yakıyor Bitlis merkeze bağlı İçgeçit Köyü İlkokulunda görevli sınıf öğretmeni Ayşegül Havuz, öğrencilerinin üşümemesi için her sabah sobayı yakıyor.

Sabahın erken saatlerinde kalkarak merkeze yaklaşık 20 kilometre uzaklıktaki okuluna her gün servisle giden Havuz, öğrenciler okula gelmeden önce odun kırarak ve kömür taşıyarak yaktığı sobayla sınıfı ısıtıyor.




Öğrencileri için derste "bağlama" çalıyor


Öğrencileri için derste "bağlama" çalıyor Samsun'un Çarşamba ilçesinde fen bilgisi öğretmenliği yapan Ali Sarıbaş ise sıkıldıklarını hissettiği zaman bağlama çalıp türkü söyleyerek öğrencilerinin derse ilgisini artırmaya çalışıyor.


Görme engelli öğretmenlerden "eğitim kutusu"

Gaziantep'te görme engelli öğretmenler Hasan Yanarateş ve Zeki Katırcı, görme engelli öğrencilerin eğitimlerde kullandıkları "küp taş ve çivili kasa"nın işlevini tek materyalde birleştiren eğitim kutusu tasarladı.

GAP Görme Engelliler Ortaokulunda görev yapan Yanarateş ve Katırcı, eski materyallerde sürekli düşerek kaybolan çivi ve taşların yerine düğme kullanan öğretmenler, bu tasarımlarıyla Milli Eğitim Bakanlığı tarafından düzenlenen "2. Özel Eğitim Materyal ve Etkinlik Yarışması"nda mansiyon ödülüne layık görüldü. .





KAYNAK

Bir sevdiğin işi yapmak hikayesidir alıp başını gidiyor; yaptığı işi sevmediği için makam işgalinden başka bir işlevi olmayan bir sürü insan da herhalde böyle ortaya çıkıyor. Halbuki sevse de sevmese de işinin hakkını vermek/vermeye çalışmak başka bir şey. Tam olarak konuyla bağlantılı değil gibi ama bağlantısız da değil. Allah daim etsin, maşallah!

Öğretmeni yaptığı boya ile ısıttığı öğrenciyle ya da çaldığı bağlama ile değerlendirmek ne kadar doğru bilmiyorum . Herkes öğretmenden fedakarlık bekliyor. Kendi çocuklarına merhamet etmeyenler öğretmenden bunu bekliyor. Öğretmen yukarıda bahsi geçen işleri yaptığı için iyidir demek çok sığ. Öğretmenin işi insan yetiştirmek olmalı. Dürüst insan ,vicdanlı insan, yalan söylemeyen insan yetiştirmek. Elbette öğretmen çalıştığı yeri boyayabilir ısınmasına bakabilir ya da harçlıksız öğrencisine harçlık verebilir. Hiçbir doktor hastane boyamaz soba yakmaz hastasına özel ilgi göstermez. Ya da işte diğer meslek grupları da öyle. Öğretmen bunları yapar evet ama toplumun büyük çoğunluğunun " 3 ay tatil yapan, menfaatçi, ne iş yapıyorlar ki" olarak baktığı meslek grubu sadece. Toplumda öğretmene verilen değeri acaba yukarıdaki haberlerle mi artırabiliriz. Bunu okuyan insanların değişiyor mu bakış açısı öğretmene? Kendi çocuğu için dünyaları feda eden veli, en kıymetlisini yetiştiren eğiten onu hayata hazırlayan insana gereken önemi saygıyı gösteriyor mu gerçekten?

Toplumdaki yozlaşma , işsizlik gibi sayısız sebepten ötürü öğretmenliği sadece para için yapanlar çoğaldı evet. Toplum olarak bunun gibi olmayan öğretmenleri el üstünde tutmalıyız ki dolaylı öğrenme ile diğerlerini de düzeltelim. Ben bir öğretmenim. Toplumda saygı gördüğümü düşünmüyorum. Yeri geldiğinde üstüm başım toz içinde garip şekillerde garip işler yaptığım da doğrudur. Ama asıl ölçü yetiştirdiğin iyi insan sayısı olmalı. Özel okullarda ya da 10 numara binalarda yetişen dürüst olmayan bir nesildense ahır gibi okullardan yetişen dürüst nesli yeğlerim.

Memleketin tek sorunu vardır diğer her sorunu halledecek o da eğitimdir. Memleketin en sorunlu kısmı eğitim olduğundan kısır döngü devam ediyor. Ülkenin ileri gelenleri dahi mikrofonlardan öğretmen aleyhinde sözler sarf edebiliyorsa halkın bize " yan gelip yatan tatili bol olan "meslek olarak bakması normaldir. Yukarıda verilen örnek arkadaşlar birkaç yerel haber sitesine konu olmuş. Eğer öğretmen kötü bir şeye karışsa idi tüm ana haber bültenleri 1.gündemden verirdi.

Öğretmen kendini yetiştiren kendine zaman ayırandır. Boş zamanlarında ek iş yapmaya çalışan değil kendini geliştirip daha faydalı olmak için çırpınandır. Ama hayat şartları kimin bunu yapmasına izin veriyor ki? Öğretmenin farklı kültürleri diyarları görmesi bile dolaylı yoldan öğrenciye katkı sağlar. Ayrıca piyasada bu kadar öğretmen düşmanı olması da aslında başlı başına bir ikilem.

Selamlar.

UluğBey' Alıntı:

Ben bir öğretmenim. Toplumda saygı gördüğümü düşünmüyorum.

Genişletmek için tıkla ...

Fakat toplum öyle düşünmüyor: Türkiye mesleki itibar skalasında öğretmenlik 4. sırada

Eleştirilerinin çoğuna katılıyorum ancak şunu da eklemek istiyorum: insan yapması zorunlu olanı zaten yapmalı, bu insanlar yapmak zorunda olmadıklarını yaptıkları için ayrıca dikkat çekip değer görüyorlar. Yapmak zorunda olmadıklarını zaten görevi olarak varsayan tavra ise ancak Allah ıslah etsin denir ki bu tavır sadece öğretmenlikle iligli bir durum değil, bizim de başımızın belası.

ferahsan' Alıntı:

Fakat toplum öyle düşünmüyor: Türkiye mesleki itibar skalasında öğretmenlik 4. sırada

Eleştirilerinin çoğuna katılıyorum ancak şunu da eklemek istiyorum: insan yapması zorunlu olanı zaten yapmalı, bu insanlar yapmak zorunda olmadıklarını yaptıkları için ayrıca dikkat çekip değer görüyorlar. Yapmak zorunda olmadıklarını zaten görevi olarak varsayan tavra ise ancak Allah ıslah etsin denir ki bu tavır sadece öğretmenlikle iligli bir durum değil, bizim de başımızın belası.

Genişletmek için tıkla ...

4.sırada olsa bile yetmez mirim. Kaldı ki kağıt üzerinde olan ile gerçek olan arasında hep fark vardır. Geçek enflasyon oranı gerçek işssizlik oranı ile kağıt üzerindeki fark gibi .

Hem 1.sıradan daha gerisi kabul değil efenim

UluğBey' Alıntı:

4.sırada olsa bile yetmez mirim. Kaldı ki kağıt üzerinde olan ile gerçek olan arasında hep fark vardır. Geçek enflasyon oranı gerçek işssizlik oranı ile kağıt üzerindeki fark gibi .

Hem 1.sıradan daha gerisi kabul değil efenim

Genişletmek için tıkla ...

1. Sırada tıp doktorluğu var, bu dünyanın çoğu yerinde böyle. İşin zor başarılar dilerim

ferahsan' Alıntı:

1. Sırada tıp doktorluğu var, bu dünyanın çoğu yerinde böyle. İşin zor başarılar dilerim

Genişletmek için tıkla ...

1.sırada tıp doktorluğu mu varmış. Demekki mesele boya badana işinde değilmiş.

Efenim lazım değil son sıraya da razıyım.

Başta Reisu'l-divan olmak üzere öğretirken öğrenme nimetine erişmiş cümlenin günü kutlu olsun.

Teşekkürler @ferahsan kardeşim. Öğretirken öğreniriz inşallah her yerde her şekilde ...

Ben de divandaki tüm öğretmenlerimin gününü kutlarım. Aslında divanda herkes öğretmen. Herkes hiçbir çıkar beklemeden bildiklerini yüzünü görmediği tanımadığı kişilerle paylaşıyor. Öğreniyor öğretiyor. Sanırım bu daha ulvi bir öğretmenlik. Hepinizin öğretmenler günü kutlu olsun divan dostlarım.

Öncelikle Meşveret Divanı öğretmenlerinin ; ardından öğretmenliği , geleceği ve dünyayı güzelleştirmek adına hayat felsefesine getirmiş tüm öğretmenlerin günü kutlu olsun.

Henüz izlememiş olanlar için,

Dün özel okulda çalışan bir arkadaşımla hasbihal ettik.
Yüksek lisans tezini bitirdikten sonra istifa etmeyi düşünüyor.
Ölsen de okulda ol mantığı var,öyle çocuğum hasta vs dinlemezler
Bir arkadaşın bacağı sakatlandı çıkışını verdiler dedi
İşe almadan önce bayanlara çocuk vs düşünceniz var mı diye soruyorlarmış ki ilerde izin durumları olmasın diye.
Dinlesek daha ne sorunlar çıkar.
Milli Eğitimde çalışanlar belki bazı konularda bir nebze daha rahat olabilir ama onları da dinlesek kim bilir neler anlatacaklar
En önemli meslek bana göre ama en "değersiz"meslek de ülkemizde.
Böyle olmamalı

Harika...

Biraz tebessüm

Diyarbakır’ın bir dağ köyünde ilköğretimde görev yapan öğretmen Matematik dersinde;
– Bir kasada şu kadar çilek varsa, 10 kasada kaç çilek vardır? Diye öğrencilerine bir soru soruyor.
Öğrenciler:
– Öğretmenim çilek ne? Diyorlar.
Öğretmen:
– İşte çocuklar çilek.
– Biz hiç çilek yemedik. diyorlar.
Bunun üzerine öğretmen pes etmiyor, oturup Bursa’daki tarım firmalarına toprak numunesi yolluyor ve diyor ki;
– Bu toprakta çilek yetişir mi ? diyor.
Bursa’daki firmalardan cevap geliyor.
– Evet Diyarbakır şartlarında çilek yetişir.
Hatta mektubun yanında çilek fideleri ve yetiştirme şeklini anlatan bir tarif yolluyorlar. Öğretmen öğrencilere okuyor nasıl yetiştirileceğini, çıkarıyor bahçeye ve diyor ki:
– Bu sene size matematikten sınav yok.
Öğrenciler:
– E nasıl not alacağız öğretmenim?
Hepsine bahçeyi kazdırıp, çilekleri diktirip, can sularını verdikten sonra her birine dörder çilek fidesi verip:
– Şimdi gideceksiniz evinize anne babanıza ben size nasıl öğrettiysem sizde onlara öyle öğreteceksiniz.
Çocuklar gidiyorlar evlerine hepsi anlatıyorlar ve çilekleri dikiyorlar ve öğretmen diyor ki:
-Çilek mevsimi gelince getireceksiniz tabakta on tane çileğe bir not alacaksınız.
Çocuklar tabaklarla getiriyorlar öğretmenler çilekleri sayıyor öğretmen çilekleri eksik olanlara da tam not veriyor ve sonra diyor ki:
– Çocuklar nasılmış tadı?
Öğrenciler:
-Valla ucunda not vardı diye yiyemedik.
– Hadi bakalım yiyin. Diyor öğretmen.
Çocuklar ağızlarını burunlarına bulaştıra bulaştıra yiyorlar çilekleri. Aradan iki yıl geçtikten sonra çilek girmemiş o köyün halkı şu anda Diyarbakır’ın pazarında çilek satıyorlar.
Şimdi düşünüyorum da, öğretmen olmak bu işte gerçekten tahtada müfredat anlatmak değil, bulunduğun yere, bulunduğun okula bir şeyler katabilmek.